Schilderen met spiegels

Gepost op door Felicia Heidebrecht @ Lifeinmymind

Schilderen met spiegels

Voor mij is therapie een spiegel voorhouden aan mijn cliënt, een spiegel die een extra tint van haar/zijn verhaal weerkaatst en uitnodigt tot nadenken.

Het verhaal dat ik hoor, zie en voel gaat door de filters van mijn eigen waarneming en invulling, soms door mijn eigen taalvaardigheid, voordat het als een reflectie terugkomt bij mijn cliënt.

Voelt hij/zij zich verbonden, dan gaat hij de uitdaging aan om een re-constructie van zijn verhaal aan te durven.

Cliënten waarderen vaak ervaringsdeskundige als therapeuten. Ik heb zo vaak cliënten gehad die allerlei aannames maakten over mijn eigen ervaring met geestelijke gezondheid, middelengebruik, relaties, trauma, verlies, om er maar een paar te noemen. Soms hadden ze gelijk, soms hadden ze het helemaal mis. De opmerking die me het meest bijbleef was: “Jij WEET hoe het is om op straat te leven”. Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ondanks de vele moeilijkheden en tegenslagen in mijn leven heb ik altijd een thuis gehad.

Dus wat bedoelde mijn cliënt?

Wat is MIJN ervaring met … in mijn leven? Het is een heel geconstrueerd verhaal waarin veel meespeelt: herinneringen, ervaringen, kennis, oordelen, rechtvaardigingen, interpretaties, gevoelens, hechtingen, en niet het minst de bereidheid om deze te verschuiven en voortdurend mijn verhaal te reconstrueren.

Mijn intentie is om mijn cliënten een spiegel voor te houden. En wat ik merk is dat elke cliënt mijzelf een spiegel voorhoudt. Als beginnend psycholoog was ik te druk bezig met mijn eigen angsten of ik wel het juiste en het beste deed voor mijn cliënten of dat ik wel goed werkte volgens de protocollen van mijn werkgever, en had ik geen ruimte om zelfs maar te merken dat er een spiegel voor mij was. Zelfs nu, als ik geen contact kan maken met een cliënt, ben ik net zo blind voor deze spiegels als in mijn beginjaren.

Deze spiegels die ik in mijn sessies zie, zijn mijn uitdaging om aan te gaan: er doorheen kijken in mijn eigen levenservaring kan onmiddellijk verrijkend en belonend zijn of pijnlijk en verontrustend. En wat er ook naar boven komt, het verwelkomen en opnemen ervan voegt nieuwe diepten en kleuren toe aan mijn levenservaring, omdat het perspectief van de doorleefde ervaring van iemand anders eraan verbonden wordt.

En daarmee wordt mijn eigen spiegel die ik aan iemand anders voorhoud dieper.

Misschien is dit het WETEN waar mijn cliënt het over had.

(De afbeeldingen in deze blogpost zijn variaties van mijn eigen schilderij Zonsondergang in Leipzig – 2005)